China is echt nummer twee
China komt goed op gang terwijl onze leiders de terroristen over de hele wereld achtervolgen.
Onlangs was er veel fanfare in de internationale pers waarin werd erkend dat China Groot-Brittannië had vervangen als de op drie na grootste economie ter wereld.
Niemand beweert tegenwoordig dat China het hoogste groeipercentage vangeïndustrialiseerde economie met een jaarlijkse groei van meer dan 8,5 procent volgens het Internationaal Monetair Fonds.De Wereldbank voorspelde onlangs dat de Chinese economie dit jaar met 10,4 procent en in 2007 met 9,3 procent zal groeien.
De Verenigde Staten zitten daarentegen tussen de 2 en 3 procent.
Wat onze minder openhartige leiders niet hebben gezegd, is dat China al de op een na grootste economie ter wereld is en die positie al een tijdje heeft ingenomen en de VS zeer snel heeft veroverd.De Chinese economie is al 72 procent zo groot als de Amerikaanse economie.
Je hoeft alleen maar het CIA World Factbook uit 2006 te raadplegen.Daar kan de hele wereld het zien.
De economische output van een land wordt gemeten en vergeleken met andere landen volgens een maatstaf die bekend staat als het bbp of het bruto binnenlands product.die op twee manieren wordt gemeten, één door internationale wisselkoersen en door koopkrachtpariteit.
Wisselkoersen zijn de norm die wordt gebruikt door de meeste particuliere en openbare internationale bureaus.Maar meer recentelijk hebben experts gesuggereerd dat internationale wisselkoersen het werkelijke beeld vertekenen.
Er bestaan waardeverstoringen tussen de valuta’s van de handelsnaties, met name wanneer valuta’s iets minder dan vrij zwevend zijn.op de open markt.
De Chinese yuan is meestal een vaste valuta die is gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse dollar.De ruilwaarde wordt alleen gewijzigd door de Chinese regering, meestal beetje bij beetje om het Amerikaanse Congres tevreden te stellen.Daarom zijn de BBP-cijfers tussen de twee landen vertekend.
Landen met vrij verhandelbare valuta’s kunnen veilig wisselkoersen gebruiken als maatstaf voor vergelijking tussen hun respectievelijke BBP’s.Bij afwezigheid van vrije handel wordt koopkrachtpariteit gebruikt als vergelijkingsstandaard.
Koopkrachtpariteit maakt de koopkracht van verschillende valuta’s in hun thuisland gelijk voor een bepaalde goederenmand.Dit wordt vaak gebruikt door mondiale economen en onze CIA om de landen met economische productie te vergelijken.
Het verschil in een wisselkoers- en koopkrachtpariteitsanalyse van het BBP van China is niets minder danverbazingwekkend en zou ronduit beangstigend moeten zijn voor Amerikaanse leiders.
Op basis van wisselkoersen schat het CIA World Factbook bijvoorbeeld het BBP van China op 2,225 biljoen dollar.Op basis van koopkrachtpariteit is dat $ 8,859 biljoen.Ter vergelijking: de VS heeft een economie van $ 12,49 biljoen op basis van wisselkoersen en $ 12,36 biljoen op basis van koopkrachtpariteit.
Op basis van wisselkoersen is China de op drie na grootste economie ter wereld.Maar op basis van koopkrachtpariteit is China duidelijk nummer 2.
En het Factbook erkent: gemeten op basis van koopkrachtpariteit (KKP) was China in 2005 de op een na grootste economiein de wereld na de VS….
Het bekende tijdschrift The Economist meldde: In 2020 zal China de Verenigde Staten nipt voorbijstreven wat het BBP betreft.
China overtreft de VS al wat betreft de productie van veel strategische mineralen en metalen.En de industriële basis is nu ook groter.Volgens het Factbook bedraagt de industriële productie van China nu 4,19 biljoen dollar, vergeleken met 2,52 biljoen voor de Verenigde Staten.De jaarlijkse industriële groei in China is 29,5 procent, maar slechts 3,5 procent hier in de VS
Een andere belangrijke trend die het vermelden waard is, is leiderschap in de wereldhandel.Een recent artikel in de Wall Street Journal, geschreven door Andrew Batson en Shai Oster, meldt dat de handel van Egypte met China tegen het jaar 2012 die van de Verenigde Staten zal overtreffen. En deze trend ontwikkelt zich met veel landen, zelfs op ons eigen halfrond.
De eroderende industriële basis van Amerika brengt de militaire capaciteiten van het land in gevaar.Dit werd onlangs benadrukt in de Quadrennial Defense Review van het Pentagon uit 2005, waarin werd geconcludeerd: Inkoop en productie zijn nu mondiaal, met aanzienlijke implicaties voor de industriële basis.
Dezelfde studie van het ministerie van Defensie.luidde alarmbellen over China toen het concludeerde dat de industriële en economische macht van China, en hoe dit zich verhoudt tot de politieke en militaire aspiraties van het land, als reden tot bezorgdheid wordt gezien.
Maar onze leiders weten dit al.Ze moeten gewoon op gelijke hoogte komen met het Amerikaanse volk in plaats van ze statistische mest te geven.
Binnenkort zijn we nummer twee.
En laten wevergeet niet de echo van Chroesjtsjovs donderende VN-toespraak 50 jaar geleden, waarin hij verklaarde dat het oosten het westen zal overspoelen.}
