Kinderactiviteiten: de magische tas is een geweldige manier om kinderen kennis te laten maken met fossielen
Ik geniet al heel lang van aardwetenschappen, vooral als het fossielen betreftactiviteiten, liet me aardwetenschappelijke activiteiten voor kinderen doen vanaf het moment dat mijn eigen kinderen klein waren.Dus toen mijn middelbare school me vroeg om zes weken lang iets te kiezen om les te geven waar ik gewoon van genoot, was dit het eerste dat in me opkwam.Het was opgezet om meer op een club dan op een klas te lijken, dus hoewel er zeker leerdoelen waren, was het belangrijkste doel om plezier te hebben en te genieten.Ik wist dat ik fossiele activiteiten in mijn lesplannen moest opnemen.Er moesten veel praktische kinderactiviteiten zijn met de nadruk op plezier.
Toen ik mijn klassenlijst kreeg, zag ik meteen dat ik wat aanpassingen moest doenin mijn plannen: ik had een kleine klas, maar er zaten verschillende leerlingen met leerproblemen en gedragsproblemen in.Dit zouden geen intern gemotiveerde kinderen zijn.Ik wist dat mijn belangrijkste klas de eerste zou zijn.Ik had een aardwetenschappelijke activiteit nodig die de leerlingen meteen ‘verslaafd’ zou maken aan het onderwerp.
Ik had een activiteit met jongere leerlingen gezien die de ’tovertas’ heette.Het profiteerde van het onbekende en hun natuurlijke nieuwsgierigheid.Maar dit waren middelbare scholieren – en nog een paar stoere ook!Ik wist dat ik een behoorlijk gedegen onderwerp moest hebben, iets dat kon intrigeren en indruk kon maken.
Ik stopte een klein fossiel in genoeg fluwelen zakjes zodat elke leerling zijn/haareigen.Voordat ik ze aan de studenten overhandigde, vroeg ik ze om de inhoud van de tas te onderzoeken zonder deze te openen.Omdat de leerlingen wisten dat het over fossielen ging, heb ik geen aanwijzingen gegeven over de inhoud van de tassen.
De lucht was meteen gevuld met opmerkingen: “Het is rond!””De mijne is als een cilinder.””De mijne heeft ribbels.”
Vervolgens speculatie en vermoeden: “Ik denk dat dit dat dier is dat op een schelpdier lijkt.””Ik denk dat dit een tand kan zijn.””Ik weet;het is een slak!’
Ik liet de leerlingen hun tassen doorgeven aan de volgende leerling en hun observaties en gissingen vergelijken.Uiteindelijk smeekten ze me om de tassen te openen.
Maar voordat we dat deden, vroeg ik ze me te vertellen wat ze wisten over het oude zeeleven.Er waren veel beelden in hun hoofd;sommige waren juist.Vervolgens vroeg ik ze zich voor te stellen welke van die soorten mogelijk fossiele resten hebben achtergelaten.We spraken over hoe fossielen worden gevormd.
Tot slot, als laatste observatie, vroeg ik de leerlingen om te raden naar het dier in hun tas, op naam of soort.Toen het fossiel eindelijk werd onthuld, wachtten er nog meer vragen, vooral over identificatie en gedrag, om beantwoord te worden.
Als dit een onderzoeksklas was geweest, zou er meer dan genoeg nieuwsgierigheid zijn geweest om dezestudenten verder studeren.In deze klas was onze volgende activiteit om een echte fossiele opgraving te doen, met echte fossielen.De aardwetenschappelijke activiteit ‘magische tas’ zette de leerlingen aan het denken, praten en klaar voor meer fossiele activiteiten.
Wat de activiteiten voor kinderen betreft, staat de magische tas bovenaan de lijst voorgebruiksgemak en enthousiaste betrokkenheid van leerlingen.
