Moderne sciencefiction
Sciencefiction is een vertelling (meestal in proza) of een kort verhaal, een ‘novelle’ of een roman.Waar het over gaat, is niet gemakkelijk te classificeren.Dergelijke verhalen gaan over een verbazingwekkende verscheidenheid aan dingen, onderwerpen en ideeën.Maar over het algemeen hebben deze ideeën te maken met de wetenschap.
De premoderne sciencefiction ging over reizen naar nieuwe landen, en sommige hebben ook te maken met de industriële revolutie — met de nieuw ontwikkelde machines — diespecifieker zouden zijn, hadden geen betrekking op de fase elektronica en kwantumfysica.Deze tak van wetenschap kan ook ‘empirische sciencefiction’ worden genoemd, omdat de verbeelding was gebaseerd op de empirische wetenschap die net enkele mechanische machines en complexe biochemische medicijnen kon ontwikkelen.
Deze fase van de wetenschapfictie omvat onder meer Mary Shelly’s Frankenstein (1818), Joules Verne’s Journey to the center of the Earth (1864) en 2000 Leagues Under the Sea (1869).
Maar na het eindgedeelteVictoriaanse fase ontwikkelde de wetenschappelijke verbeelding zich tot een nieuwe hoogte.Bij het schrijven van sciencefiction begonnen complexere theorieën over wetenschappelijke oorzaken te worden gebruikt.Deze fase is de moderne periode van sciencefiction.Deze fase bevat meer technische details van de wetenschap en gebruikte concepten van tijd en ruimte.Deze fase duurde tot het einde van de Tweede Wereldoorlog (dwz 1945).
Deze fase van sciencefiction omvat voornamelijk HGWell’s Time Machine (1895), Island of Dr. Moreu (1896), The War ofthe Worlds (1898) en First Men in Moon (1901).
Tot aan deze fase werd de wetenschap beschouwd als een soort redder van de mensheid — meer als een doorgang naar een betere toekomst.Maar in 1945, met de ontploffing van de atoombom in Hiroshima, Japan, werd dit beeld verbrijzeld.De maker van de bom merkte op dat de “wereld nooit meer hetzelfde zou zijn”.Dit maakte plaats voor de ‘dysotopische kijk’ op het leven van de moderne mens, die door de wetenschap werd gevormd en anders in sommige gevallen zou kunnen leiden tot de vernietiging van het menselijk ras en de beschaving.Hieruit begon de postmoderne fase van sciencefiction.
In 1949 publiceerde George Orwell Negentienhonderdvierentachtig.Daarna volgden Issac Assimov’s Foundation (1951), Foundation and Empire (1952), The Second Foundation (1953) en Ray Bradbury’s Farenhit 451
Maar de dystopische visie was donkerder geschilderdmet het gebruik van hoogtechnologische technologische informatie van de wetenschap door de “New Wave Science Fiction”.
In deze New Wave Science Fiction werd het naturalisme gebruikt om de wetenschappelijke groei in de fictie als een zeerwaarschijnlijk proces naar echte ontwikkeling van de wetenschap.Onder dergelijke werken zijn Arthur C. Clarke’s I, Robot (1951), 2001: A Space Odyssey (1967), 2010: A Space Odyssey Two (1982).Er kwam een stroom sciencefictionschrijvers van de nieuwe generatie, zoals JGBallard (Grey Beard), Michel Crichton (Jurassic Park, Congo) en Kurt Vonnegut (Slaughter house 5).
In de jaren tachtig, als gevolg van de revolutie in de informaticaen internet maakte de “cyberwereld”-revolutie de weg vrij voor “Cyber-punk” — een nieuw genre van sciencefiction, dat zich bezighield met Hypertyext, meervoudige identiteit en identiteitsmoord in de virtuele wereld.De eerste van deze soort werd in 1982 geschreven door William Gibson onder de titel Necromancer.
Zo is sciencefiction een belangrijk genre geworden.
© Samir K. Dash, 2004
