Fooi nodig!Alsjeblieft.
Een tip (idee) is een beeld dat bestaat of gevormd wordt in de geest.Het menselijk vermogen om tip(ideeën) te overdenken hangt samen met het vermogen tot redeneren, zelfreflectie en het vermogen om intellect te verwerven en toe te passen.Ideeën geven aanleiding tot concepten, die de basis vormen voor elke vorm van kennis, of het nu om wetenschap of filosofie gaat.
In de volksmond kan een tip(idee) echter ook ontstaan als er geen serieuze reflectie is, bijvoorbeeld, wanneer we het hebben over de tip(idee) van een persoon of een plaats.
Deze bron zegt verder dat gezien het feit dat de menselijke geest in het volwassen leven in het bezit is van zo’n universele tip(idee)s, of concepten, rijst de vraag: hoe zijn ze bereikt?Plato vat ze op als een erfenis door herinnering aan een vorige bestaanstoestand.
Verschillende christelijke filosofen met ultraspiritistische neigingen hebben ze beschreven als aangeboren, in de ziel geplant bij de schepping ervan door een godheid.Empiristen en materialisten hebben geprobeerd al onze intellectuele tip(ideeën) uit te leggen als verfijnde producten van onze zintuiglijke vermogens.
Voor een vollediger verslag en kritiek op de verschillende theorieën moeten we de lezer verwijzen naar een van de katholieke leerboekenop psychologie.We kunnen hier slechts de kortste schets geven van de leer die gewoonlijk wordt onderwezen in de katholieke filosofische scholen.De mens heeft een dubbel stel cognitieve vermogens: zintuiglijk en intellectueel.
Alle kennis begint met zintuiglijke ervaring.Er zijn geen aangeboren tips(ideeën).Externe objecten stimuleren de zintuigen en bewerkstelligen een modificatie van de zintuiglijke vermogens die resulteert in een zintuiglijke waarneembare handeling, een gewaarwording of waarneming waardoor de geest kennis krijgt van het concrete individuele object, bijvoorbeeld een waarneembare kwaliteit van het ding dat op de zin inwerkt.Maar omdat zintuig en intellect vermogens van dezelfde ziel zijn, wordt deze nu als het ware tot activiteit gewekt en vat het zijn eigen eigenlijke object in de zinnelijke voorstelling.Het object is de essentie, of de aard van het ding, waarbij de individualiserende voorwaarden worden weggelaten.
De handeling waarmee het intellect op deze manier de abstracte essentie begrijpt, gezien als een modificatie van het intellect, werd door de scholierensoort genoemdverstaanbaarheid;gezien als de realisatie of uiting van de gedachte van het object aan zichzelf door het intellect, noemden ze het het verbum mentale.In deze eerste fase gaat het zowel uit van universaliteit als van individualiteit.
Maar het intellect stopt daar niet.Het herkent zijn object als in staat tot oneindige vermenigvuldiging.Het veralgemeent met andere woorden de abstracte essentie en maakt er daarmee een reflex of formeel universeel begrip of tip(idee) van.Door vergelijking, reflectie en generalisatie wordt de uitwerking van de tip(idee) voortgezet totdat we de duidelijke en precieze concepten of tip(ideeën) bereiken die nauwkeurige wetenschap vereist.
