Wetenschappelijke verklaringen voor kijken op afstand
De natuurwetenschap in de achttiende en negentiende eeuw had de “gouden eeuw van mechanistische en deterministische modellen van het universum” voltooid en verfraaidwaar het universum en zijn samenstellende delen worden geregeerd door rigide interactieve krachten die kunnen worden gemeten, fenomenen die kunnen worden voorspeld met behulp van wiskundige hulpmiddelen, en waar het universum of elk systeem dat daarin werkt, is gemaakt van de som van zijn delen.
Men dacht dat licht een elektromagnetische golf was die trilde in een onopgemerkt en later experimenteel weerlegd medium: ‘de ether’, met bepaalde trillingssnelheden die de kleur zouden bepalen.Het maakte deel uit van het elektromagnetische golfspectrum waardoor iemand een elektromagnetische golf kon waarnemen als warmte, licht, radiogolven of andere elektromagnetische straling, afhankelijk van de frequentie van zijn trillingen.Dit spectrum was goed gedefinieerd door de vergelijkingen van de Engelse natuurkundige James Clerk Maxwell in 1864.
De biologie van de mens werd gereduceerd tot een mechanisch systeem, zij het van extreme complexiteit, en het denkenwerd gezien als slechts een bijverschijnsel van het mechanische brein.
Dit alles was erg hygiënisch, logisch en geruststellend.Het maakte het mogelijk om de zogenaamde onzichtbare wereld van spirituele krachten of entiteiten te zien als een persoonlijke onbewezen hypothese, en maakte het mogelijk om het atheïstische concept wetenschappelijk te rechtvaardigen.In wezen zorgde het ervoor dat puur atheïstische politieke filosofieën, zoals het communisme, een sympathieke weerklank vonden bij de “intelligentsia” en de massa’s.
Het gaf ook een grote mechanistische impuls en benadering van degebieden van biologie, microbiologie, psychologie, neurobiologie en de allopathische technisch-mechanische benadering van de gezondheidswetenschappen.Technologie was “koning” en het begrip van interacties tussen goed gedefinieerde gescheiden systemen zou de mogelijke verovering van verstoringen en onvolkomenheden in de “machinerie” van biologische entiteiten opleveren.
Nadat de mens een nieuwe religie had gecreëerd, ‘wetenschap’ genaamd, die zichzelf en zijn intellect vereerde, had hij de perceptie dat hij een goddelijke controle over de natuur had verkregen.
Tegen het einde van de 19e eeuwde ultraviolette catastrofe – zoals het bekend werd – zette deze hele hygiënische kijk op de wereld in twijfel, en de theorie van “quanta” van Max Planck werd geïntroduceerd in 1900. De Duitse natuurkundige Max Planck introduceerde het idee van pakketjes vanenergie die hij “quanta” noemde om uit te leggen waarom de golflengte (kleur) van de straling die wordt afgegeven door verwarmde objecten niet continu toenam, maar in onderbroken sprongen van waarde naar waarde naarmate ze heter werden.De Deense natuurkundige Niels Bohr, die later een van de grondleggers zou worden van het “Manhattan Project” dat tijdens de Tweede Wereldoorlog de eerste Amerikaanse atoombom ontwikkelde, gebruikte in 1913 de theorie van “quanta” van energie om te bewijzendat de hele wereld van atomen vol zat met “kwantum”-sprongen.Een elektron kan van het ene energieniveau (de zogenaamde baan) naar het andere springen zonder tussen deze toestanden in te verschijnen.Discontinuïteit was geïntroduceerd in onze vergelijking van het universum!
In 1905 definieerde Albert Einstein licht als gemaakt van quanta van energie of deeltjes die hij ‘fotonen’ bedacht in zijn beroemde paper waarin hij uitlegdehet foto-elektrisch effect waarvoor hij in 1923 een Nobelprijs ontving. Hij erkende niettemin dat licht ook kan worden gedefinieerd als een golf, afhankelijk van de wijze van waarneming die in een gekozen experiment wordt gebruikt, en de deeltjes/golf-dualiteit werd geïntroduceerd in onze pogingen ombegrijp de mysteries van de natuur.
De nieuwe natuurkunde van het begin van de twintigste eeuw gaf een dodelijke klap aan de deterministische principes van de oude denkrichting.Tijd en ruimte werden relatieve begrippen volgens de relativiteitstheorie van Albert Einstein.De kwantumfysica stelde dat alle materiedeeltjes kunnen worden gezien als materiële lichamen of als golven.Hierdoor kon één elektron (of een ander deeltje) zich op twee locaties tegelijk bevinden (experiment met dubbele spleet) en werd bewezen dat men de volgende locatie van een deeltje niet kon voorspellen door zijn huidige locatie te kennen.
In de vreemde wereld van de kwantumfysica dematerialiseerden deeltjes zich tot golven (zoals in transistors) en rematerialiseerden zich later weer tot deeltjes.Dit hing af van het soort experiment waaraan ze werden onderworpen, en vooral: de keuze die een bewuste waarnemer maakte over hoe hij of zij deze deeltjes zou zien.
Voor de meeste theoretici,de fenomenen van de natuur bestonden alleen als bepaalde toestanden als een bewuste waarnemer er getuige van was, hetzij rechtstreeks, hetzij door middel van de artefacten van een meetinstrument.De kwantummechanica was geboren, en daarmee zou onze kijk op de werkelijkheid voor altijd veranderen.
Om gebeurtenissen in de fenomenale wereld te begrijpen, moest men een belangrijke variabele introduceren die tot dan toegenegeerd: het bewustzijn (zelfreflecterende gedachte) van de waarnemer.Of, met andere woorden, wil en vrije wil opereren buiten de grenzen van tijd/ruimte, en onze indruk van het maken van keuzes is slechts een vertraagd besef van gebeurtenissen die hogere niveaus van onze geest al voor ons hebben gemaakt en daarom naar ons bewustzijn projecteren (ego) als een holografisch pakket sensorische informatie, post facto.We zijn daarom, op een hoger niveau, de maker (subject) van onze werkelijkheid geprojecteerd op iemands zelf (object) binnen het web van waarschijnlijkheden van de kwantumwereld die we “materialiseren” voor zowel het subject als het objectdie slechts twee spiegels zijn van dezelfde realiteit: bewustzijn, gedefinieerd als zelfreflectief bewustzijn.
Zeer geavanceerde “kijkers op afstand” weten op welke punten wilskracht deel uitmaakt van de hogere niveausvan iemands zelf en op welke punten het beschikbaar wordt gemaakt voor het lagere (bewuste niveau), wanneer het kwantumzelf of het hogere zelf versmelt met het lagere zelf (ego).
Onze cursussen proberen het bewuste deel (reactieve sensorische apparaten die werken als intellect) en de veel hogere trillingsgeest (diep onderbewust niveau) in bewustzijn met elkaar te laten versmelten om een menselijk individu meer controle over zichzelf te geven.de realiteit en waarschijnlijke toekomst.Op het niveau van de hogere geest wordt tijd/ruimte ogenblikkelijk overbrugd.”Remote Viewing” en vooral “Remote Influencing” stelt iemand in staat verbinding te maken met dat niveau.
Dhr.O’Donnell noemt alleen kwantumfysica om de geruststellende kijk op de werkelijkheid van de meeste individuen te verbrijzelen en op zijn minst in twijfel te trekken.Ieder moet zijn of haar eigen waarheid vinden en uiteindelijk zijn of haar eigen pad gebruiken.De cursus is alleen bedoeld als gids naar een nieuwe wereld, een opening naar een nieuwe manier van kijken en ervaren van de werkelijkheid.
In 1982 op het Instituut voor Technische Natuurkunde en Theoretische Optica aan deUniversiteit van Parijs, Frankrijk, deed het team van natuurkundigen, bestaande uit Alain Aspect, Jean Dalibard en Gerard Roger, misschien wel de grootste wetenschappelijke ontdekking van deze eeuw.Ze bewezen experimenteel dat de wereld niet-lokaal of niet-scheidbaar is.Dit komt overeen met te zeggen dat ruimte, zoals wij die waarnemen, niet bestaat, maar een illusie is van onze zintuigen.Geprojecteerd door wie?Dit is de grote vraag die de wetenschap probeert te beantwoorden.
In hetzelfde gebied van de kwantumtheorie is tijd niet alleen relatief, maar kan men ook experimenteel het verleden veranderen, zoals het experiment met uitgestelde keuze,uitgevoerd door wetenschappers in de jaren ’80 aan de Universiteit van Maryland en de Universiteit van München heeft bewezen.
Hoewel dit allemaal tot het domein van sciencefiction lijkt te behoren, is hetis een realiteit, zij het moeilijk te accepteren, voor alle geesten die in de wereld van de quanta leven: een wereld vol schijnbaar tegenstrijdigheden, verrassingen en een zeker gevoel voor humor.
Alle moderne disciplines worden er tegenwoordig door beïnvloed, behalve misschien de moderne biologie, neurobiologie en verrassend genoeg psychologie die nog steeds een mechanistische kijk op het denken omarmen en die tot nu toe niet hebben kunnen definiëren.
De kwantumfysica bracht ons de uitvinding van de atoombom, de transistor, de computerchip, laser en apparaten die laserlicht gebruiken als geleider voor informatie, Josephson-knooppunten in supercomputers, supergeleiders, enzovoort.
Je moet nooit twijfelen aan je aangeboren vermogen om op zo’n hoog trillingsniveau te werken.Dit vermogen is al sinds de oudheid bewezen en wordt nog steeds met succes gebruikt door uiterst geheime inlichtingeneenheden die behoren tot de grote wereldmachten.
Dit is een geval waarin een dosis scepsis op het gebied vangedachteoriëntatie en verkenning is ongezond, en de angst voor spot nog meer.Je moet ruimdenkend worden, zoals een kind dat is.Alle belangrijke verschuivingen in het wetenschappelijk denken hebben de woede opgewekt van de statisch ingestelde oude Praetoriaanse Garde van bewezen ontoereikende sclerotische systemen die te veel muren beginnen te raken vol met punten van singulariteit.
Demethoden die in onze cursussen worden onderwezen, maken waarschijnlijk deel uit van het begin van een nieuwe paradigmaverschuiving in wetenschappelijk denken die een revolutie teweeg zal brengen en de “oude klassieke wetenschappelijke concepten” van de late 19e eeuw, die voor de meesten van ons nog steeds bepalend zijn voor onze interpretatie van onze waargenomenmateriële werkelijkheid.Dit zal grote implicaties hebben voor de natuur- en gezondheidswetenschappen, de biologische percepties en hun veronderstelde correlaties, alle andere fenomenale wetenschap en het begrip van wat de geest is.
Als we in de wereld zijnhet proces van het constant creëren van onze werkelijkheid door er op een geïndividualiseerde en globale manier over na te denken, en dat de wetenschap slechts een momentopname is van onze poging om onze schepping te begrijpen, een grote verschuiving in onze gedachte-perceptie zal leiden tot totaal andere manieren om het fenomenale te ervarenwereld en deze naar onze wensen beheersen.
Alle aspecten van ons leven in dit nieuwe millennium zullen er hoogstwaarschijnlijk grondig door worden veranderd.
De introductie van bewustzijn als een belangrijke factor in de vergelijking van de werkelijkheid door de moderne kwantumfysica vormt de kern van een van de grootste paradoxen van zogenaamd paranormaal onderzoek.Daarom, als we mede-schepper zijn van onze realiteit door alleen maar te denken, introduceren de natuurlijke doordrenkte scepsis van veel wetenschappers en hun methodologieën een negatieve vooringenomenheid in de resultaten die ze zouden verkrijgen in gedachte-experimenten zoals “kijken op afstand” enz.
Met andere woorden, om 100% succes te behalen bij het bewijzen van de effectiviteit van “kijken op afstand of beïnvloeden” moet men te maken hebben met wetenschappers en proefpersonen die van het bedrijf zijngeloof in het gemakkelijk bereiken van dergelijke mentale prestaties, die door de sceptische wetenschappelijke gemeenschap automatisch een bias-experimenteel protocol zouden worden genoemd.Daarom werden de beste resultaten op het gebied van kijken op afstand altijd behaald binnen inlichtingendiensten en militaire geheime eenheden die pragmatisch alleen geïnteresseerd waren in het effectief overbruggen van tijd en ruimte met behulp van mentale technologieën, en zich niet in het minst bekommerden om erkenning door gelijken en de angst om belachelijk gemaakt te worden.
.
