Draaicyclus
Het is mogelijk dat er een belangrijk moment in de geschiedenis van het elektronische nieuws plaatsvond toen een komiek commentatoren confronteerde…
Niet lang nadat Jon Stewart — presentator van de amusante nieuwsuitzending van Comedy Central, The Daily Show — verscheen op CNN’s bezadigde Crossfire en de hoofdrolspelers ronduit in een put schroeide- gepubliceerde confrontatie over journalistieke integriteit (of het gebrek daaraan), kondigde het nieuwsnetwerk aan dat Crossfire werd geannuleerd.Ogenschijnlijk zei het netwerk dat deze stap te wijten was aan het vertrek van de conservatieve commentator Tucker Carlson.Hij was echter niet de oorspronkelijke ‘rechtse’ vertegenwoordiger op die show en er waren zeker meer van die kudde die graag in de positie zouden zijn gestapt.CNN heeft waarschijnlijk een waslijst aan argumenten verzameld voor hun beslissing om het programma te schrappen, maar geen van hen durft de werkelijke ondertoon aan te snijden van de perceptie die alles op hun lijst zou overtroeven.
Integenwoordig, een tijdperk in de VS, is een comedyshow bedrevener dan een nieuwsshow in het presenteren van actuele gebeurtenissen.
De kern van de zaak is dat hedendaagse elektronische journalistiek net zo onderhevig is aanhet hoofdprincipe van marketing zoals elke verkoopcampagne zou zijn, dat wil zeggen: om succesvol te zijn, is het absoluut noodzakelijk om ‘de sizzling te verkopen en niet de biefstuk.’
Deze bewering vanvanuit een andere invalshoek zag de gerespecteerde journalist Ted Koeppel zijn geduchte Nightline-programma bijna op de plank liggen ten gunste van alweer een nachtelijke talkshow met een cabaretier.Nu hij met pensioen gaat, is het opmerkelijk dat het programma toch van richting zal veranderen, schijnbaar om een ’lichtere’ verschijning in de presentatie aan te nemen om vermoedelijk beter te kunnen concurreren met de entertainers.
De treurige consequentie van dit punt is dat niet alleen de nieuwsafdelingen te veel gehoor geven aan de ‘sizzle’-mantra, maar ook veel van de organisaties die hen hun gegevens verstrekken.In de strijd om dominantie en perceptie is ‘spin’ van het grootste belang.
Het schuintrekken van een rapport om de perceptie ervan te beïnvloeden bestaat al sinds het begin der tijden, toen Reporterpithicus —of welke versie van de mens er toen ook bestond — eerst gerelateerd aan iemand anders wat iemand hem vertelde.De neiging om te spinnen is nu geëvolueerd tot waar het van nature is doorgesijpeld in een verontrustend aantal grote nieuwsorganisaties.Iedereen die een stukje Fox News heeft bekeken, kan met eigen ogen zien hoe schaamteloos ze deze trend hebben omarmd om hun conservatieve neigingen te promoten.MSNBC lijkt ongewoon verplicht te zijn voor de zakenwereld.CNN lijkt zich te houden aan de spin-technieken om hun kijkcijfers niet verder te laten afkalven.
Dergelijk beleid resoneert duidelijk in de gedachten en acties van hun verslaggevers in het veld.De meesten lijken de spin die hen wordt gegeven door woordvoerders van het bedrijfsleven en de overheid vrolijk te absorberen, gezien het grootste deel van de milquetoast-vragen die nu persconferenties bevolken.Dergelijke praktijken en beleidsmaatregelen stellen de Tucker Carlsons, Bill O’Reillys en Robert Novaks van de wereld in staat om amok te maken, blijkbaar aangemoedigd om over elk afwijkend standpunt te praten alsof ze nauwelijks verhulde Jerry Springer-klonen zijn in een ruigere setting.
Voeg daarbij de overweging toe dat zoveel van die woordvoerders van het bedrijfsleven en de overheid zo eenvoudig van geest zijn over de boodschap die ze verkondigen, en het is geen wonder dat een comedy-aanbod als The Daily Showis gestegen in pop-geloofwaardigheid tot een niveau van perceptie dat de nieuwsprogramma’s evenaart.Met zoveel dunne platforms van inhoud die wachten om te worden doorgestoken, accepteren Jon Stewart en zijn staf graag een ware overvloed aan materiaal met de dagelijkse oogst aan soundbites.De clou’s erin lijken hen letterlijk bij de revers te grijpen en staan erop geschreven te worden.
Als je dat punt wilt bevestigen, bekijk dan een aflevering en kijk hoe vaak meneer Stewart slechtsmoet zijn wenkbrauwen optrekken na een soundbite om te lachen.
Gooi het feit erbij dat de video-naar-mobiel-service van Comedy Central beter is gedefinieerd voor content dan welke andere dan ookvan de nieuwsorganisaties, en The Daily Show versterkt zijn imago als de ‘coole’ nieuwsuitzending voor de jongere stemgerechtigde leeftijd.
Opmerkelijk is dat,in de Amerikaanse politiek aan het einde van de 20e eeuw, toen media ‘cool’ in opkomst was, wonnen de Democraten de verkiezingen.Het gold voor John F. Kennedy, Jimmy Carter en Bill Clinton, en als die partij ooit een leider zou kunnen vinden, zou het weer waar kunnen zijn.
Je zou denken dat de Republikeinen eenhint en ga terug naar het eerlijke gesprek dat de kiezers genoeg trof om ze in de meerderheid te krijgen.Momenteel zou dat bij voorkeur een element van feilbaarheid en berouw over recent beleid en recente gebeurtenissen omvatten.Het valt nog te bezien of iemand in dat kamp openhartig genoeg is om dat toe te geven.
Anders is het vrijwel onvermijdelijk dat de vertroebeling van het nieuws en het komische voer zal toenemenverlaag de kwaliteit van dagelijkse elektronische informatie tot een reeks rechte lijnen die voortkwamen uit Chevy Chase’s Weekend Update op Saturday Night Live, waarin Gerald Ford wordt afgebeeld als een bumbler, naar The Daily Show en een topstop wordt op de route van elke legitieme kandidaat.
Met alle respect voor die uitstekende comedyserie, als zoiets ooit zou gebeuren, zou het geen nieuws zijn.Het zou gebroken nieuws zijn.
