De geschiedenis van bungeejumpen
De geschiedenis van bungeejumpen gaat vele honderden, zo niet duizenden jaren terug.Afkomstig uit een andere cultuur in een land dat de tijd lijkt te zijn vergeten, vinden we een oud ritueel genaamd ‘naghol’ of landduiken.Het is een intrigerend verhaal met enkele elementen van mysterie, religie en avontuur.Laten we de geschiedenis van bungeejumpen eens nader bekijken.
Als we de geschiedenis van bungeejumpen onderzoeken, gaan we naar een klein eiland in de Stille Zuidzee genaamd Pentecost Island, een van de 83eilanden die deel uitmaken van het land Vanuatu.Pentecost Island werd in 1768 ontdekt door de Franse ontdekkingsreiziger Louis Antoine de Bougainville tijdens zijn reis om de wereld rond te reizen.Het kreeg echter pas een naam toen het in 1774 door de beruchte kapitein Cook werd waargenomen. De naam kwam als resultaat van de dag waarop Cook het eiland zag, de christelijke heilige dag van Pinksteren.Tijdens de geschiedenis van bungeejumpen hebben veel christelijke missionarissen geprobeerd de cultuur van de bewoners van Pinkstereiland te veranderen.Hoewel de meeste inwoners van het eiland tegenwoordig het christendom belijden, blijven hun oude cultuur en rituelen sterk.Bungeejumpen is zo’n ritueel.
De geschiedenis van bungeejumpen gaat terug tot de oudheid en het geloof over het behagen van de goden om goede oogsten te krijgen.De yam-oogst is de belangrijkste gebeurtenis waarrond de naghol, de oude voorloper van bungeejumpen, plaatsvindt.De inboorlingen geloofden dat als je sprong acceptabel was, de goden je een goede oogst zouden schenken.Het is ook een ceremonie die het recht op overgang van de jeugd van een jongen naar de volwassenheid markeert.Ze waren van mening dat de mannetjes die springen (het waren trouwens alleen mannetjes), de avond voor hun sprong geen seks mochten hebben en geen ‘geluksbrengers’ moesten dragen.Van elk van deze werd gezegd dat het een slechte sprong veroorzaakte.Op een eiland zonder enig ziekenhuis kan elk letsel levensbedreigend worden.De geschiedenis van bungeejumpen heeft inderdaad een aantal zeer vreemde wortels.
Terwijl we de geschiedenis van bungeejumpen onderzoeken, is het intrigerend om te zien hoe deze oude mensen deze religieuze ceremonie beoefenen.Voorafgaand aan de springdag wordt er een houten toren gebouwd van zo’n 20 meter hoog.Aan elkaar vastgemaakt met wijnstokken en zonder moderne constructiemethoden, lijkt het verre van stabiel.Om het zwaaien van de toren door de wind te verminderen, worden wijnstokken gebruikt als tuidraden.Groepen van ongeveer 20 mannen nemen deel aan de landduikceremonie.Terwijl de jonge mannen sprongen, gooiden hun moeders een voorwerp uit hun kindertijd naar de aarde, wat symbool stond voor hun overgang van een kind naar een man.
Terwijl de eeuwenoude geschiedenis van bungeejumpen isnog steeds gehuld in een of ander mysterie, weten we waar de moderne activiteit vandaan kwam.Het is een wonder dat deze praktijk geïsoleerd bleef in de Stille Zuidzee na de ontdekking door de Europese ontdekkingsreizigers.Pas in de 20e eeuw is dit oude ritueel als nieuwe sport aan de wereld gepromoot.De geschiedenis van bungeejumpen zal nooit meer hetzelfde zijn.
