De geschiedenis van Wicca – Waar is het ambacht ontstaan
De geschiedenis van Wicca of ‘Het ambacht’ is complex, maar traditionele Wicca is geworteld in de zogenaamde ‘British Mystery Traditions’, bijvoorbeeld de Picten, die bestonden vóór de opkomst van het Keltische bewustzijn, de Kelten en enig Keltisch druïdisme.
Wicca dateert ongeveer 28.000 jaar vóór het christendom.
Verschillende archeologische vondsten onthullen dat de geschiedenis van Wicca teruggaat tot de paleolithische volken die een jagersgod en een vruchtbaarheidsgodin aanbaden.Grotschilderingen, die ongeveer 30.000 jaar oud zijn, tonen een man met de kop van een hert en een zwangere vrouw die in een cirkel staat met elf andere mensen.
Moderne Amerikaanse Wiccaheeft zijn wortels in de Britse Wicca, eind jaren 1950 naar de Verenigde Staten gebracht door Engelse en Amerikaanse ingewijden van Gardneriaanse, Alexandrijnse en Keltische Wicca.Dit zijn verschillende vormen van Wicca-traditie.Al deze culturen maken integraal deel uit van de geschiedenis van Wicca.
De oude Griekse mysteriën van Eleusis, de Italiaanse mysteriën van Rome, Etrurië en het algemene platteland, de mysteriën van Egypte en het vroegere PerziëDe islam en verschillende Babylonische, Assyrische en andere mysteriën uit het Midden-Oosten vinden ook een plaats in de geschiedenis van Wicca en haar overtuigingen en traditionele gebruiken.Misschien is de beste manier om Wicca te omschrijven, het een moderne religie te noemen, gebaseerd op oude hekserijtradities.Maar houd er rekening mee dat niet iedereen die tegenwoordig hekserij beoefent Wicca’s zijn.
Wicca is zowel een geloofssysteem als een manier van leven.Door de jaren heen is informatie over hoe Wicca-voorouders leefden en aanbaden verloren gegaan door acties van de middeleeuwse kerk.Moderne Wicca’s hebben echter geprobeerd de geschiedenis van Wicca te reconstrueren in een poging de basis te leggen voor hun praktijken.
In de oudheid heette Wicca “The Craft of the Wise”.Deze naam is afgeleid van het feit dat de meeste Wicca’s zich aansloten bij de krachten van de natuur.Ze hadden ook kennis van kruiden en medicijnen, gaven raad en waren belangrijk in het dorp en de gemeenschap als sjamanistische genezers en leiders.De geschiedenis van Wicca geeft aan dat Wicca’s ooit een gewaardeerde plaats in de samenleving innamen, wat nogal in contrast staat met hoe ze tegenwoordig worden gezien.
Oude Wicca’s vonden dat de mens niet superieur was aan de natuur, deaarde en haar wezens.In plaats daarvan waren ze slechts één aspect van de wereld.Het idee van duurzame ontwikkeling om evenwicht en evenwicht te bewaren stond centraal in de geloofssystemen van de oude Wicca.De geschiedenis van Wicca staat ver af van de manier waarop de mens tegenwoordig naar de aarde kijkt.
In de afgelopen paar honderd jaar zijn hekserij en heksen ten onrechte bestempeld als slecht en onrechtvaardig.Waar komen deze ideeën vandaan die zo sterk deel uitmaken van de geschiedenis van Wicca?Sommige Wicca’s geloven dat de middeleeuwse kerk van de 15e tot en met de 18e eeuw deze mythen heeft gecreëerd.
Dit werd gedaan in een poging mensen tot het christendom te bekeren.De geschiedenis van Wicca bevat veel verhalen over de vervolging van heksen op basis van zogenaamde ‘slechte’ praktijken.
Een andere theorie over de geschiedenis van Wicca is dat naarmate de medische wetenschap prominenter werd in de samenlevingdegenen die deze eerste studies deden, begrepen de vrouwelijke fysiologie niet, vooral de menstruatie.Dit ‘mysterie’ leek te passen in de agenda van de kerk om genezers als kwaadaardige heidenen te bestempelen en macht en respect in de handen van mannelijke artsen te leggen.
Veel van deze mythen en bijgeloof zijn bewaard geblevenin de moderne tijd waardoor The Craft een slechte naam kreeg.Hoewel Wicca in wezen hekserij is, verwijzen degenen die het beoefenen er gewoonlijk niet naar als zodanig vanwege deze negatieve connotaties.De geschiedenis van Wicca is belangrijk omdat het de vervolging van degenen die het beoefenden heeft geleid tot de huidige ethiek van ‘religieuze vrijheid eerst’.
