De Charade van het belastingbeleid
Waartoe dienen discussies over het belastingbeleid?Kom tot een rationeel beleid, of verzamel stemmen.Ik denk dat het het laatste is.Wat verloren gaat in het hele debat over belastingverhogingen versus belastingverlagingen, is wetenschap.In tegenstelling tot wat de meeste mensen misschien denken, bestaat er wetenschappelijk onderzoek naar belastingheffing.
De Laffer-curve toepassen op belastingbeleid
De Laffer-curve, uitgevonden door Arthur Laffer, toont de relatie tussen belastingtarieven en geïnde belastinginkomsten.Het demonstreert een eenvoudig principe dat maar heel weinig mensen begrijpen, maar dat cruciaal is voor goed bestuur.Het is het idee dat wanneer u belastingen verhoogt, u een punt bereikt waarop de daadwerkelijk geïnde inkomsten beginnen te dalen.
Dit is volkomen logisch en u kunt het tot in het extreme begrijpen.Als de overheid na de eerste 10.000 dollar 95% van uw inkomen aan belastingen zou innen, zou u daarna veel werken?Krijgen ze meer belasting als je niet meer werkt?Nee. Er wordt daadwerkelijk meer geld geïnd als ze een lager percentage nemen, toch?
Voeg daar nu het feit aan toe dat elke dollar die de overheid ontvangt, niet kan worden geïnvesteerd in nieuwe bedrijvenof de uitbreiding van bestaande bedrijven.Nieuwe bedrijfsinvesteringen betekent nieuwe inkomsten en dus meer belastingen.Dit is niet hypothetisch – u kunt niet investeren wat u is afgenomen.Een vriend van mij stelde het inhuren van werknemers en het uitbreiden van zijn bedrijf lange tijd uit vanwege een bedrijfsbelasting die zijn belastingen drastisch zou verhogen als hij hulp zou inhuren.
Dat was echt perversbelastingbeleid, maar elke belastingverhoging moet op een gegeven moment leiden tot een verlaging van de winst tot het punt waarop er minder daadwerkelijk aan belastingen wordt geïnd.Er moet natuurlijk een punt zijn van afnemende meeropbrengsten.Waar is het?
De wetenschap is nog niet zo exact, maar het principe is duidelijk.De top van de curve lijkt ergens rond de 15% tot 25% te liggen als totale belastingdruk (federaal, staats- en lokaal).Dit betekent dat als de belastingtarieven hoger worden dan die 15% tot 25%, de curve naar beneden gaat;de overheid zamelt eigenlijk minder geld in.
Dit is geen republikeinse of democratische kwestie.Toen Kennedy de belastingtarieven verlaagde en toen Reagan dat deed (van een maximum van 70%!), stegen de belastinginkomsten enorm.Het feit dat de regering onder Reagan nog sneller uitgaf dan de stijgende inkomsten, is een ander probleem, maar de les was duidelijk: de Laffer-curve is een nauwkeurige beschrijving van belastingtarieven en belastinginkomsten.
Met andere woorden, zelfs als een politieke partij of een samenleving allerlei sociale welzijnsprogramma’s wil, moeten ze zich realiseren dat er een ideaal belastingtarief is om het meeste geld te krijgen om voor deze programma’s te betalen.Belasting zwaarder, en je krijgt minder, niet meer.Dit is de realiteit, of mensen het nu leuk vinden of niet.
De politiek van belastingbeleid
Heel vaakmensen houden niet van deze realiteit, en politiek overtroeft wetenschap.Rijke mensen worden bijvoorbeeld vaak belast tegen tarieven waardoor ze meer tijd besteden aan het zoeken naar mazen in de wet dan aan manieren om meer belastbaar inkomen te verdienen.Dit verlaagt de productie en dus ook de mogelijke geïnde belastingen.Als je vrienden het niet snappen als je dit uitlegt, wijs ze er dan op dat 20% van een miljoen meer is dan 50% van driehonderdduizend, dus productie is belangrijk – niet alleen hogere belastingtarieven.
Wat gebeurt er als we dit herkennen?Zal een politicus uitleggen dat de overheid meer belastingen kan innen bij de rijken als de tarieven worden verlaagd?Als ze het proberen, verliezen ze stemmen.Op lange termijn is er echte hoop, want het principe is eigenlijk makkelijk te begrijpen.Op de korte termijn is het politiek moeilijk om te zeggen dat je de belastingen voor de rijken wilt verlagen tot een wetenschappelijk bepaald tarief met de grootste efficiëntie.
Veel mensen willen geloven dat de rijken voldoende kunnen worden belast ombetalen voor alles wat we willen.De realiteit is dat als het grootste deel van het inkomen van de rijken zou worden ingenomen, dit de overheid slechts voor een paar weken zou financieren.Er zijn meer middenklasse dan rijke mensen, en er zijn meer totale inkomsten, dus daar moeten de meeste belastingen vandaan komen.Kiezers weten dit niet of vinden dit niet leuk, en politici vertellen wat ze willen horen.Vandaar de schertsvertoning van het belastingbeleid.
