We kunnen hogere rentetarieven niet aan
MacroMaven Stephanie Pomboy die nadenkt over rentetarieven van een paar jaar geleden grapte dat de Amerikaanse economie geen hogere rentetarieven meer aankonop een manier die overeenkomt met wat Jack Nicholson in A Few Good Men tegen Tom Cruise riep dat hij de waarheid niet aankon.
Jack Nicholerson (kolonel Jessup): Wil je antwoorden?
Tom Cruise (Kaffee): Ik denk dat ik er recht op heb.
Jack Nicholson (kolonel Jessup): Wil je antwoorden?
Tom Cruise (Kaffee):Ik wil de waarheid!
Jack Nicholerson (kolonel Jessup): Je kunt de waarheid niet aan!
‘Zoon, we leven in een wereld diemuren en die muren moeten worden bewaakt door mannen met geweren.Wie gaat het doen?Jij?… Ik heb noch de tijd, noch de neiging om mezelf uit te leggen aan een man die opstaat en slaapt onder de deken van de vrijheid die ik bied en zich vervolgens afvraagt op welke manier ik die geef.Ik heb liever dat je gewoon “dankjewel” zegt en je weg vervolgt.Anders stel ik voor dat u een wapen oppakt en op post gaat staan.’
De verantwoordelijkheid van kolonel Jessup om te voorzien in onze essentiële vrijheden lijkt op het mandaat van de Federal Reserve om banen te creëren en economischegroei.En op dit moment vereist dat blijkbaar dat de Fed de rente agressief verlaagt om te voorkomen dat de muren van economische groei instorten.
Om de stijgende muren van inflatiedruk in onze economie te beteugelen of anderszins te bestrijdenhad de Fed de kortetermijnrente medio 2006 gestaag verhoogd tot 5,25%. De verlaging met 50 basispunten op 17 september was echter een luide en duidelijke boodschap van de Fed aan de financiële markten op 17 september met hun renteverlaging met 50 basispunten dathogere tarieven kunnen wij niet aan.Dus laat de muur van inflatoire druk voorlopig maar voortduren.
De renteverlaging van 50 basispunten van de Fed van Bernanke impliceert dat het team van macro-economische en kwantitatieve analisten (MAQS) van de Fed datdie de afgelopen weken druk bezig zijn geweest met het bestuderen van een reeks wat-als-scenario’s voor de Amerikaanse economie, moet wat ze zagen niet bevallen.
Het MAQS-team onder de Bernanke Fed is opgericht om ervoor te zorgenze beginnen niet aan een reeks buitensporige renteverlagingen wanneer het financiële systeem onder druk komt te staan.De Bernanke Fed is achteraf van mening dat de derde renteverlagingen van Greenspan in 1998 en de agressieve versoepeling in 2001-2003 een beetje buitensporig waren en dat “de Fed [eigenlijk] te veel betaalde voor risico’s die minder ernstig bleken te zijn.”
De president van San Francisco, Janet Yellen, merkte op dat een goed voorbeeld van te veel betalen door de Fed in het verleden volgde op de ‘nasleep van het in gebreke blijven van de Russische schuld in 1998. Veel voorspellers voorspelden als gevolg daarvan een scherpe economische vertraging, maargroei bleek robuust.”De derde verlaging vond plaats in november 1998 toen de bbp-groei in het vierde kwartaal van 1998 uitkwam op 6,2%.
De wat-als-scenario’s waaraan het analistenteam van de Fed, ook wel ‘AltSims’ of alternatieve simulaties, passen zich aan ‘voor zaken als hogere financieringstarieven… een scherpe daling van de huizenprijzen’ of een sterke versnelling van hypotheekverkopen om een glimp op te vangen van mogelijke toekomstige uitkomsten door de tarieven ongewijzigd of relatief ongewijzigd te laten.De scenario’s onder een ‘relatief ongewijzigde renteomgeving’ moeten ronduit lelijk zijn geweest.
Bij het zoeken naar de juiste hoeveelheid renteverlagingen die nodig zijn voor deze kredietcrisis, heeft de Fed zekervoelde dat 25 bps zeker veel te weinig zou zijn.Ook dit onderstreept de grote bezorgdheid van de Fed over de Amerikaanse economie op een manier die ook de plotselinge en ernstige bezorgdheid van de Fed over de Amerikaanse economie weerspiegelt die in januari 2001 naar voren kwam.
Op 3 januari 2001,de Fed verraste de financiële markten met een renteverlaging van 50 basispunten tijdens de interbancaire vergadering.Ze volgden dat met nog eens een renteverlaging van 50 basispunten op 31 januari 2001, daarna nog eens 50 basispunten op 20 maart 2001, 15 mei 2001 en 17 september 2001. Ze verlaagden 200 basispunten in vijf maanden en 250 basispunten in de eerste negen maanden van 2001.
Dat heeft de Amerikaanse dollar voor altijd verdoemd.Het duurde even voordat de dollar bezweek onder de agressieve renteverlagingen van de Fed, maar uiteindelijk bezweek hij uiteindelijk door een drievoudige topping tussen oktober 2000 en januari 2002. Piekwaarderingen voor de dollar varieerden op dat moment van 119-122.Zes jaar later is de dollar nog maar een derde waard van wat hij was toen we dit decennium begonnen.
Of de Fed Funds-rente de komende drie jaar met 200 basispunten of meer daaltkwartalen is onkenbaar.Hoe sneller ze bij elke FOMC-bijeenkomst met slechts 25 basispunten beginnen te snijden, hoe beter.
Er is een bijna onwrikbaar vertrouwen in het vermogen van de Fed om zich door financiële onrust heen te slaan met een beleid van monetaire versoepeling.En aandelenmarkten doen het over het algemeen buitengewoon goed tijdens deze Fed-cycli van monetaire versoepeling.Daarom zeggen ze op Wall Street ‘Don’t Fight the Fed’.
De enige keer in de recente geschiedenis dat de aandelenmarkten het niet goed deden tijdens een Fed-cyclus van accommodatie, was in2001. In dat jaar daalde de SP 500 met 22% ten opzichte van de tweede renteverlaging met 50 basispunten op 31 januari 2001 tot 22 maart 2001. Hoewel ik geen vergelijkbare uitkomst verwacht voor aandelen, aangezien de economische achtergrond totaal anders is, moeten we tochHoud er rekening mee dat de Fed niet onfeilbaar is.Het is altijd mogelijk dat ze achterlopen bij het reageren op de huidige financiële crisis, maar tot nu toe zijn er geen aanwijzingen dat dit het geval is.
John Bougearel
Gebeurtenisgestuurd beleggingsonderzoek
www.financialfuturesandequitymarketanalysis.com/
