Waarom de Beatles meer geld verdienden dan Einstein
Waarom genereerden de Beatles in één jaar meer inkomsten dan Albert Einstein gedurende zijn lange carrière?
Het reflexieve antwoord is:
Hoeveel bands zoals de Beatles waren er?
Maar op de tweede plaatsreflectie, hoeveel wetenschappers zoals Einstein waren er?
Zeldzaamheid of schaarste kunnen daarom de enorme verschillen in beloning niet verklaren.
Danlaten we dit eens proberen:
Muziek, voetbal en films zijn toegankelijker voor leken dan natuurkunde.Er is weinig inspanning nodig om bijvoorbeeld de regels van sport onder de knie te krijgen.Vandaar de massale aantrekkingskracht van amusement – en de onevenredige inkomsten.Massa-aantrekkingskracht vertaalt zich in media-aandacht en het creëren van verhandelbare persoonlijke merken (denk aan Beckham of Tiger Woods).
Toch is internet zeker net zo toegankelijk als honkbal.Waarom is geen van de wetenschappers die betrokken waren bij de totstandkoming ervan multimiljardair geworden?
Omdat ze heimelijk door de massa worden gehaat.
Mensenhebben een hekel aan het elitarisme en de geheimzinnige aard van de moderne wetenschap.Deze opgekropte wrok vertaalt zich in anti-intellectualisme, luddisme en opzichtige vertoon van trotse onwetendheid.Mensen geven de voorkeur aan esoterische en pseudowetenschappen boven het echte en angstaanjagende.
Consumenten zien entertainment en entertainers als “goed”, “menselijk”, “zoals wij”.We hebben het gevoel dat er in principe geen reden is waarom we niet meteen beroemdheden kunnen worden.Omgekeerd zijn er tal van obstakels om een Einstein te worden.
Bijgevolg heeft de wetenschap een sober, afstandelijk, onmenselijk en meedogenloos imago.Het compromisloze streven naar waarheid veroorzaakt paranoia bij niet-ingewijden.Wetenschap wordt in de popcultuur steevast gepresenteerd als slecht, of op zijn minst gevaarlijk (denk aan genetisch gemodificeerd voedsel, klonen, kernwapens, giftig afval en de opwarming van de aarde).
Egghead-intellectuelen en wetenschappers worden behandeld als buitenaardse wezens.Ze zijn niet geliefd – ze worden gevreesd.Ze te weinig betalen is een manier om ze kleiner te maken en hun potentieel verderfelijke of subversieve activiteiten te beheersen.
De gebrekkige intellect wordt gegarandeerd door het antikapitalistische ethos van de wetenschap.Wetenschappelijke kennis en ontdekkingen moeten onmiddellijk en belangeloos worden gedeeld met collega’s en de wereld als geheel.De vruchten van de wetenschap behoren toe aan de gemeenschap, niet aan de geleerde die eraan heeft gewerkt om ze op te leveren.Het is natuurlijk een eigenbelang zakelijke schijnvertoning.Bedrijven en universiteiten bezitten patenten en profiteren er financieel van – maar deze voordelen komen zelden ten goede aan individuele onderzoekers.
Bovendien heeft moderne technologie intellectueel eigendom tot een publiek goed gemaakt.Boeken, andere teksten en wetenschappelijke artikelen zijn niet-rivaliserend (kunnen vele tijd worden geconsumeerd zonder te verminderen of te veranderen) en niet-exclusief.Het concept van “origineel” of “eenmalig fenomeen” verdwijnt met reproduceerbaarheid.Wat is tenslotte het verschil tussen het eerste exemplaar van een verhandeling en het miljoenste?
Pogingen om deze ontwikkelingen te keren (bijvoorbeeld door auteursrechtwetten uit te breiden of te procederen tegen piraten) -komen meestal op niets uit.Niet alleen leven wetenschappers en intellectuelen van lage lonen, ze kunnen zelfs hun inkomen niet verhogen door boeken of andere vormen van intellectueel eigendom te verkopen.
Aldus verarmd en zonder toekomstperspectief, is hun aantalin sterke daling.We dalen af naar een donker tijdperk van afnemende innovatie en pulp “cultuur”.De aandacht van de media is gelijkelijk verdeeld over sport, politiek, muziek en films.
Het is bijna onmogelijk om ook maar iets over wetenschap, literatuur of filosofie te vinden, behalveop speciale kanalen en “supplementen”.Intellectueel uitdagende programmering wordt door zowel de gedrukte als de elektronische media uit beleid gemeden.Geletterdheid is zelfs in het industriële en rijke Westen gekelderd.
In de horrorfilm die onze wereld was geworden, wordt het economische ontwikkelingsbeleid bepaald door Bob Geldof, het Amerikaanse voorzitterschap wordt toevertrouwd aan de B-filmacteur Ronald Reagan, onze leessmaak wordt gedicteerd door Oprah en de toekomst van Californië wordt bepaald door Arnold Schwarzenegger.
